Crépuscules
"Crépuscules zijn werken gecomponeerd voor piano. Iedere Crépuscule kent een eigen verhaal en daarmee een eigen melodie. De Crépuscules zijn ontstaan vanwege de drang naar het schrijven van muziek voor piano. De stukken zijn geïnspireerd door donkere en lichte thema's die elkaar, soms melancholisch, afwisselen. Toelichtingen per Crépuscule zijn verderop te lezen.
Crépuscules zijn in mijn optiek 'persoonlijke bedankjes' aan iedereen, mijzelf niet achterwege gelaten, om te beluisteren, van te genieten en om inspiratie uit op te doen of om eventueel zelf te spelen."
Partituren zijn hier te koop
Crépuscule no.1
Crépuscule no.1 is naar mijn zeggen geschreven met als doel een soort van nocturne te schrijven, zoals bekend van F. Chopin. Nu ben ik van mening dat de invloed te horen is, maar het stuk niet klinkt als een nocturne vanwege het feit dat de linkerhand in deze periode nog vrij (naar eigen zeggen) onderontwikkeld was. Desondanks de benodigde zelfkritiek ben ik tevreden over het stuk en hoop ik u ook.
Crépuscule no.2
Crépuscule no.2 is in vrijwel dezelfde context geschreven als Crépuscule no.1, Na het schrijven van Crépuscule no.1 bleef er een drang naar het afmaken van meerdere Crépuscules. Tijdens het schrijven van Crépuscule no.2 werd het duidelijker om de invloeden van licht en donker met elkaar te laten contrasteren d.m.v. het stuk te eindigen zoals hoe het begint. Dit is tevens een thema wat ik probeer te verwerken in alle Crépuscules, maar later kom ik erachter dat het niet altijd zo werkt. Dynamisch is Crépuscule no.2 zeker!
Crépuscule no.3
In September 2021 schreef ik Crépuscule no.3 af. Nog half ontdekkend met wat ik er mee aan moest, voor een lange periode, stierf mijn broer. Crépuscule no.3 speel ik dan ook, soms, ter nagedachtenis van Leon. Op de één of andere manier ligt voor mij de link met Leon bij dit stuk, vanwege wat precies zou ik niet kunnen omschrijven. Wel weet ik dat de ietwat onlogische structuur van het werk een mooi contrast vormt met de eerdere werken en dat dit misschien juist daarom spiegelt richting mijn broer, 'afwijkend van de rest'. Crépuscule no.3 is licht speels, met een ietwat melancholische ondertoon.
Crépuscule no.4
Crépuscule no.4 is energiek, speels en dynamisch. Hoewel Crépuscule no.4 één van de kortste werken is heerst er een diverse complexiteit in het werk wat niet te vinden is in voorgaande werken. De bedoeling van het werk was om, voor tijdens een (toekomstig) concert, iets van luchtigheid toe te passen.
Crépuscule no.5
Net als bij de overgang tussen Crépuscule no. 1 & 2 is tussen Crépuscule no.4 & 5 een soortgelijke overgang hoorbaar. Crépuscule no.5 begint echter totaal tegenstrijdig met Crépuscule no.4 en behoudt dit ook het hele werk lang. Dit werk begon ik te schrijven vlak nadat ik begonnen was met Crépuscule no.1, het duurde enkel iets langer dan verwacht het werk te voltooien. Tijdens het voltooien van dit werk werd het mij duidelijker hoe de aanpak van een Crépuscule moest worden gedaan. Met name in het laatste deel van dit werk zet ik de linkerhand flink aan het werk om de bestaande bas-lijn te schrijven in triolen. Dit geeft het werk naar eigen zeggen een virtuoos en krachtig karakter.
Crépuscule no.6
De uitvoering van dit werk is, ondanks dat het mij duidelijker werd hoe de werken te benaderen, totaal niet vergelijkbaar met de voorgaande werken. Het begin vond ik gewoon mooi. Pas verder in het stuk is het werk geïnspireerd door het verhaal van Jakob's Ladder. Er staat een heuse strijd geschreven tussen de linker en rechterhand van het beklimmen van de ladder. Te horen is dat de baspartij een poging waagt de hogere melodie te overmeesteren maar zelfs in alle tumult van de strijd geeft zelfs de linkerhand op en daalt weder neer, terug op aarde, wijl de rechterhand het einde bereikt maar beseft dat het evenzo benodigd is, hier, op aarde.
Crépuscule no.7
Na het bereiken van het hoogtepunt in Crépuscule no.6 wordt het verhaal vertelt van hoe het daarboven er precies uit zag. Natuurlijk is het wat metaforisch, maar dat is één van de kenmerken van Crépuscule no.7. Verder is dit werk meer neigend naar een wat meer popachtige structuur, met een benodigde klassieke knipoog. Afgezien van de constantie van de linkerhand is dit een overwegend makkelijk speelbaar werk.
Crépuscule no.8
Crépuscule no.8 heeft, zoals ook in eerdere werken, een veranderde aanpak gekregen. Hoewel er in verhaal weinig diepgang zit in het werk is het voor te stellen dat ik aan een watervalachtige klank zat te denken tijdens het werken aan dit werk. Al met al is het een vlot en fris werk geworden.
Crépuscule no.9
Tijdens het werken aan Crépuscule no.9 was ik enorm energiek. Contrasterend met de langzamere passages. Een bepaald lot wat iedere pianist wel eens heeft ervaren. Je eigen energie onderdrukken om jezelf te beheersen tot kalmte. Dit is zeker iets wat in het begin van Crépuscule no.9 straalt en zeker iets waarbij elke pianist zich kan aansluiten. Het laat mijzelf aan twijfel of het tweede deel van dit werk, het 'snellere minimalistische deel', bevalt. Hoewel ik zelf van mening ben dat het niet volledig bij het werk past, het mogelijkerwijs, naar de hand van compositie, meer tot een genoegen wordt genomen als wanneer dit werk, zoals bedoeld, in samenklank met de andere Crépuscules wordt beluisterd. Zeer prettig stuk om te spelen.
Crépuscule no.10
Om af te wijken van een bepaalde standaard is het logisch om een grotere focus te leggen op dynamiek. Hoewel ik met lichte ontevredenheid kijk naar, specifiek, de voltooiing van het werk, vind ik het een fijn stuk om te spelen vanwege juist het feit dat er een groter dynamisch spel zichtbaar (en hoorbaar) is. In verhaal is er niet veel diepgang merkbaar en voor het af schrijven van het werk beleefde ik enkel de ervaring van de 'zoveelste' Crépuscule die ik geschreven had, ook al ben ik in deze tijd nog bij lange na niet klaar met het ontwikkelen van nieuwe(re) werken. Ondanks de wat negatievere gedachten over het werk heeft het werk toch een stoere vorm en daar ben ik blij mee.